çığlık’

Saat gece iki suları, metrekaresi gerçekleşen hayallerimi geçmeyecek kadar küçük bir odadayım, beş kişinin nefes sesi var kulağımda, tavana yakın bir yatakta yatıyorum ama ruhum zemine daha yakın , geçmişim kadar karanlık bi oda , perdeler içeri girmek isteyen ışıklara duvar olmuş , gözümden dökülen yaşlar kulaklarıma süzülmüş ve gözyaşlarımdan sırılsıklam olmuş yastığımın kılıfı, sessiz çığlıklar atmışım en gürültülü şekilde , kimse duymamış , kimse görmemiş kendi ellerimle saçımı okşadığımı , kimse görmemiş hiçbir şeyi , kimse görmemiş ertesi günler beni , sessiz çığlıklarımla gözyaşlarımda boğulmuşum.