inkisar'

Ölüm çığlıkları kulağıma fısıldıyordu çok kişiydik odada ama sadece ben vardım ve çığlıkların sesini sadece ben duyuyordum.
Ölümün habercisiydi sessizliğim ve ona nazaran artan giden iç gürültüm beni ölüme sürüklüyordu.
Uçurum kenarına kökleri sağlam olmayan bir  ağaçtım ben her rüzgarda daha da güçsüzleşiyordum her darbe aldığımda dibe yaklaşıyordum kurtulmamın bi yolu yoktu
rüzgarı çağıran bu ağacın elini tutmak istemiyorlardı
Çünkü
Rüzgara ben sebep oluyordum ve dibe yaklaşmayı ben istiyordum
Elveda